H ψηφιοποίηση της διάθεσης νέας μουσικής στο εμπόριο
Όπως ο ίδιος λέει προγράμματα όπως το ProTools και το CakeWalk, βοήθησαν αρχικά στην ψηφιακή παραγωγή της μουσικής. Προγράμματα όπως το Napster,Gnutella και Kazaa στη συνέχεια, βοήθησαν στην ψηφιοποίηση της αναπαραγωγής και της διανομής των τραγουδιών. Η επιλογή όμως του ποια μουσικά κομμάτια θα διατεθούν στο εμπόριο , είναι ακόμα θέμα των επαγγελματιών.
Θα παραθέσω στη συνέχεια ένα απόσπασμα από το άρθρο του:The Music Business and the Big Flip
"Η μουσική βιομηχανία σε μεγάλο βαθμό μένει ανεπηρέαστη από αυτό το « Μεγάλο Γύρισμα». Η βιομηχανία θερίζει το συνονθύλευμα που υπάρχει στις προτιμήσεις των λατρών της μουσικής και απλά το πουλάει πάλι πίσω σε μας ως δημοσιότητα, χωρίς να δίνει σε κανέναν την ευκαιρία να ακουστεί , χωρίς πρώτα να πάρει την έγκρισή τους. Η κρίση της βιομηχανίας , και όχι η δική μας , είναι που ακόμα καθορίζει ολόκληρους τους τομείς στους οποίους θα λειτουργούν κατόπιν τα συνεργατικά φίλτρα Ένα σύστημα λοιπόν που θα λειτουργούσε με βάση την αρχή « πρώτα εκδίδουμε και μετά φιλτράρουμε », και θα χρησιμοποιούσε ως κριτήρια ,δεδομένα από τις δικές μας προτιμήσεις , για να φιλτράρει καινούργια μουσική πριν αυτή γίνει διαθέσιμη στο ραδιόφωνο ή πριν πουληθεί σε ένα κατάστημα, θα μπορούσε να δημιουργήσει μία επανάσταση."
posted by filitsa at 3:21 π.μ.
6 Comments:
Μια σκέψη που μου ήρθε αμέσως μόλις διάβασα το post σου : Φαντάσου για κάθε προσωπικό δίσκο καλλιτέχνη που δημιουργείται το κοινό να μπορούσε να φιλτράρει τα τραγούδια τα οποία θα συμπεριληφθούν στο cd. Έτσι θα έβγαιναν στην αγορά και θα πωλούνταν cd με κομμάτια τα οποία αντικατοπτρίζουν τα γούστα του κοινού. Ένα cd θα περιείχε 12 ή 15 "ωραία" κομμάτια και όχι 2 ή 3 που περιέχει σήμερα η πλειονότητα των ελληνικών cds τουλάχιστον. Θα έβγαιναν στην αγορά cd τα οποία πραγματικά αξίζει κανείς να τα αγοράσει. Μήπως έτσι θα λύνονταν εν μέρει το πρόβλημα ότι πολλοί προτιμούν να κατεβάζουν cds απ'το internet ή να αγοράζουν πειρατικά γιατί το περιεχόμενό τους ως σύνολο δεν αξίζει τα 15 ή 20 ευρώ που στοιχίζει ένα αυθεντικό cd? Μήπως μέσω αυτού του συστήματος θα δίνονταν μια νέα ώθηση στη μουσική βιομηχανία?
Αυτό είναι ακριβώς που θέλουν να πετύχουν με προγράμματα όπως τα συνεργατικά φίτρα. Ότι ουσιαστικά δεν θα είναι οι μουσικές βιομηχανίες αυτές που θα καθορίζουν τις επιλογές μας , αλλά εμείς οι ίδιοι , που είμαστε άλλωστε και οι τελικοί ακροατές.Τώρα αν τελικά θα μπορούσαν να επωφεληθούν οι μουσικές εταιρίες από κάτι τέτοιο, είναι υπό συζήτηση, γιατί από τη μία , ναι τις βολεύει για να ανακαλύπτουν καινούργια ταλέντα χωρίς να ρισκάρουν πολλά , αλλά από την άλλη γιατί να αλλάξουμε τρόπο που "προμηθευόμαστε" τα τραγούδια.Το "τζάμπα" νομίζω ότι υπερισχύει πάντα και άλλωστε έχει δείξει πως είναι και βολικό. Πόσο μάλλον για χρήστες που είναι εξοικιομένοι με τέτοια συστήματα. Πιστεύω επομένως ότι χρειάζεται κάποιο μεγαλύτερο κίνητρο για να αντιμετωπίσουμε την πειρατία.
Διάβασα το θέμα σου και είναι πράγματι αρκετά καλή ιδέα η δημιουργία ενός site - σταθμού όπου ο καθένας θα μπορεί να κριτικάρει ένα τραγούδι και στην συνέχεια να βγαίνουν σε cd αυτά τα οποία πραγματικά αξίζουν.
Όμως παρόλο που το βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρον, δεν νομίζω πως θα μπορούσε ποτέ να δουλέψει με επιτυχία κάτι τέτοιο. Οι εταιρίες παραγωγής, είναι όντως ένα αγκάθι στην μουσική βιομηχανία, αλλά παρόλ'αυτά έχουν άτομα, μουσικούς, που γνωρίζουν χρόνια την δουλειά και επιλέγουν τραγούδια που θα μπορούσε να αγαπήσει ο κόσμος και να τα ζητάει συνεχώς στα ραδιόφωνα, στα δισκοπωλία κτλ.
Το ότι ένα cd έχει 2 με 3 καλά τραγούδια και τα υπόλοιπα είναι μέτρια (πολλές φορές και χειρότερα από μέτρια) είναι γιατί δεν υπάρχουν τόσα πολλά καλά τραγούδια. Εάν υπήρχαν τόσα πολλά τραγούδια που άξιζαν, σίγουρα θα υπήρχαν και cd με περισσότερα καλλύτερα τραγούδια.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι, ο κόσμος που επισκέπτεται και κρίνει αυτά τα τραγούδια. Δεν μπορείς να ελέξεις το κοινό που θα ψηφίζει, εάν έχει αντικειμενικά κριτήρια ή αν ψηφίζει ειρωνικά - χλευαστικά, με εμπάθεια προς τον καλλιτέχνη. Εάν έχουμε πχ. δύο αντίζηλους καλλιτέχνες, με μεγάλα fan clubs και κόσμο φανατικό με τον έναν ή με τον άλλο (πχ. ), τότε φαντάσου τι θα γινόταν εάν ο χ έβγαζε τα υποψήφια τραγούδια στον last fm, τα άκουγαν οι fans του β και επέλεγαν να ψηφίσουν τα χειρότερα κομμάτια του δίσκου μόνο και μόνο για να βγει ένα cd χωρίς επιτυχίες.
Πιστεύω πως υπάρχουν δυσκολίες στο να καταφέρει ο δικτυακός αυτός σταθμός να αντικαταστήσει την δουλειά που κάνουν οι εταιρείες παραγωγής. Ωστόσο πιστεύω πως είναι ένα πολύ καλό βήμα για νέους καλλιτέχνες, που θέλουν να προβάλουν τα τραγούδια τους στο κοινό και δεν έχουν εταιρεία να τους υποστηρίζει.
Πολύ ωραίο θέμα... Ο συγκεκριμένος σταθμός είναι πολύ καλός, καθώς ανάλογα με τη διάθεσή σου, ανάλογα με το είδος που προτιμάς σου κ.τ.λ. σου επιτρέπει να ακούς μουσική.. Δηλαδή σκέφτεται το χρήστη και επικοινωνεί σωστή τη μουσική. Όμως νομίζω ότι διέκρινα κάποια προβλήματα :
- δοκίμασα ελληνικούς καλλιτέχνες και σχεδόν τίποτα από αυτά που μ αρέσουν δεν μπορόυσε να παίξει[:(] στο "δικό μου" σταθμό (υπάρχει η περίπτωση να ανεβάσει κάποιος χρήστης μουσική;)
- νομόζω ότι κάποια μη διάσημα είδη μουσικής με αυτό το τρόπο διακίνησης παραμελούνται[;](οι περισσότεροι στο net ακολουθούν το συρμό)
- όπως ο όγκος της πληροφορίας στο net μπορεί να είναι τεράστιος, έτσι και τα τραγούδια τα νέα δεν θα χάνονται στο πλήθος[;]
Ως θετικά θα μπορούσα να πω :
- είναι ότι λειτουργεί με tags δεν περιορίζει τόσο τα είδη της μουσικής...[και έχει και search,έτσι βρήκα καλλιτέχνες που ήθελα]
- ότι δεν ακολουθούμε το συρμό που μας επιβάλλουν οι μουσικές βιομηχανίες
- ο καλλιτέχνης μπορεί να διαμορφώσει το νέο του album (αν και αυτό μπορεί να έχει κάποιους κινδύνους, ο καλλιτεχνης ακολουθεί μόνο αυτό που θέλουν οι ακροατές του [όχι καινοτομίες])
- αυτά...
Πάντως είναι ωραίος σταθμός θα τον ακούω που και που... Καλή συνέχεια :))
Πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο το οποίο αναφερόταν σε ειδικό software το οποίο "άκουγε" τραγούδια και έκρινε το κατα πόσο θα γίνουν επιτυχίες...
Αν νομίζεις οτι αξίζει κάποια αναφορά πες μου να το βρώ...
Υπάρχουν μουσικοί που έχουν δει στο δίκτυο ένα νέο τρόπο να πουλάνε την μουσική τους και να ικανοποιούν τις ανάγκες του κοινού τους. Ενδεικτικά μπορείτε να διαβάσετε την συνέντευξη του Beck στο περιοδικό Wired.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home